وابستگی یعنی می خواهمت ؛ چون مفیدی

دلبستگی یعنی می خواهمت ؛ حتی اگر مفید نباشی

من به خودکار گرانقیمت روی میزم برای جلسات مهمی که دارم وابسته ام.

اما به جعبه آبرنگ بی خاصیتی که یادگار دوران کودکیم است دلبسته ام .

من به میز مدیریت که هر روز پشت آن می نشینم وابسته ام

اما به آن گلدان کوچک کاکتوسی که پشت پنجره گذاشته ام ؛ دلبسته...

وابستگی ها را جامعه و فرهنگ و والدین می آموزند و پرورش می دهند؛

اما دلبستگی ها انعکاس خود واقعی من است .

الله به فریاد من بی کس رس
فضل و کرمت یار من بی کس بس

هر کسی به کسی و حضرتی مینازد
جز حضرت تو ندارد این بی کس کس

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

روزی در کوفه حضرت علی(ع) سخنرانی می‌کرد که در این زمان اشعث ابن قیس فرمانده عرب اعتراض کرد: «امیرالمؤمنین! ایرانیان در جلوی چشمان شما از اعراب پیشی می‌گیرند و شما در این مورد هیچکار نمی‌کنید. من نشان خواهم داد اعراب کیستند.»
علی پاسخ داد: «وقتی اعراب تنبل در رختخواب نرم می‌خوابند ایرانیان در گرمترین روزها به سختی کار می‌کنند تا خدا را با اعمال خود شاد کنند. و این اعراب از من چه می‌خواهند؟ تا به ایرانیان ظلم کنم و یک ظالم شوم! به خداوندی که نطفه را شکافت و انسان را ایجاد کرد سوگند می‌خورم که من از پیامبر خدا شنیدم که همانگونه که شما اعراب امروزه با ایرانیان در راه اسلام می‌جنگید روزی ایرانیان نیز در راه اسلام با شما خواهند جنگید.»
منابع:
الغارات : ج 2 ص 498
بحارالانوار : ج 34 ص 319
شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید : ج 20 ص 284
سفینه البحار مرحوم شیخ عباس قمی جلد ۲ صفحه ۶۹۳

خونه اونجایی نیست که یه پذیرایی صد متری و سه تا اتاق خواب با کلی امکانات داشته باشه!
خونه یعنی جایی که وقتی بهش فکر میکنی یه لبخند بیاد رو لبات
خونه یعنی یه استکان چای گرم در کنار کسایی که دوستشون داری
خونه یعنی وقتی واردش میشی یه لبخند همیشگی منتظرت باشه
یه خونه خوب متراژش بالا نیست وسعت قلب آدماش زیاده...

زندگی شادمان کردن دیگران نیست،
شریک کردن دیگران در شادمانی خویش است...

ﺍﯼ ﺁﻧﮑﻪ ﻣـــﺮﺍ ﺑــﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ ، ﮐﺠﺎﯾﯽ؟
ﺑﯿــﮕﺎﻧﻪ ﺷﺪﯼ ، ﺩﺳﺖ ﻣﺮﯾـــﺰﺍﺩ ، ﮐﺠﺎﯾﯽ؟
ﺩﺭ ﺩﺍﻡ ﺗــﻮﺃﻡ ، ﻧﯿﺴﺖ ﻣـــﺮﺍ ﺭﺍﻩ ﮔـﺮﯾـﺰﯼ
ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﺍﯾــﻦ ﺩﺍﻡ ﻭ ﺗﻮ ﺻﯿّﺎﺩ ، ﮐﺠﺎﯾﯽ؟
ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺷﺪﻡ ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﻭﯾـﺮﺍﻧﻪ ﯼ ﻋﺸﻘﺖ
ﺁﻭﺍﺭ ﻏﻤﺖ ﺑـﺮ ﺳـــﺮﻡ ﺍﻓﺘـــﺎﺩ ، ﮐﺠﺎﯾﯽ؟
ﺁﺳــﻮﺩﮔﯽ ﺍﻡ ، ﺯﻧــﺪﮔﯽ ﺍﻡ ، ﺩﺍﺭ ﻭ ﻧـﺪﺍﺭﻡ
ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺗــﻮ ﺩﺍﺩﻡ ﻫﻤﻪ ﺑـﺮ ﺑﺎﺩ ، ﮐﺠﺎﯾﯽ؟
ﺍﯾﻨﺠﺎ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ؟ ﺍﺯﮐﻪ ﺑﮕﯿﺮﻡ ﺧﺒﺮﺕ ﺭﺍ؟
ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺗــﻮ ﻭ ﻧﺎﺯ ﺗﻮ ﻓﺮﯾﺎﺩ ، ﮐﺠﺎﯾﯽ؟
ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﻣــﺮﺍ ﺑﯽ ﺧﺒـــﺮﯼ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ﺁﺧﺮ
ﺩﯾــــﻮﺍﻧﻪ ﺷــﺪﻡ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺕ ﺁﺑﺎﺩ ، ﮐﺠﺎﯾﯽ؟

دست همیشه برای زدن نیست
کار دست همیشه مشت شدن نیست
دست که فقط برای این کارها نیست
گاهی دست می بخشد
نوازش می کند... احساس را منتقل می کند
گاهی چشمها به سوی دست توست
دستت را دست کم نگیر...

شیخ احمد جامى، عالم اهل سنت بر بالاى منبر گفت: مردم هر چه مىخواهيد از من بپرسيد.

زنى فرياد زد: اى مرد! ادعاى بيهوده نكن! خداوند رسوايت خواهد كرد.هيچ كس جز على (ع) نمى تواند بگويد كه پاسخ تمام سؤالات را میداند.
شيخ گفت: اگر سؤالى دارى بپرس !
زن گفت: مورچه اى كه بر سر راه سليمان نبى آمد، نر بود يا ماده ؟
شيخ گفت: سؤ ال ديگرى نداشتى؟ اين ديگر چه سؤالى است؟ من كه نبوده ام ببينم نر بوده يا ماده.
زن گفت: نيازى نبود آنجا باشى. اگر با قرآن آشنايى داشتى مى دانستى. در سوره نمل آمده كه "قالت نمله" مشخص میشود مورچه ماده بوده.
مردم به جهل شيخ و زيركى زن خنديدند.
شيخ(از روی عصبانیت) گفت: اى زن آيا با اجازه شوهرت در اينجا هستی يا بدون اجازه؟ اگر با اجازه آمده اى كه خدا شوهرت را لعن كند و اگر بى اجازه آمده ای، خدا خودت را لعن كند.
زن گفت: ای شیخ بگو بدانیم آيا عايشه با اجازه پيامبر به جنگ امام زمان خود، على (علیه السلام) رفته بود و يا بدون اجازه؟

شيخ بيچاره نتوانست جواب گويد.

الغدیر علامه امینی. ج 11

بار سفر چه بسته ای مرگ خبر نمی کند !
هرکه نبسته بار خود در این سفر چه می کند ؟
آماده گر نگشته است برای رفتن سفر
حساب خود نکرده است جواب حق چه می کند
مشکل ما در این بود که خویش گم نموده ایم
کسی که پیدا نکند سختی ره چه می کند
شاه و گدا همره هم به روز محشر حساب
مالک حق در آن زمان شاه و گدا نمی کند
شیشه ی عمر خویش را به دست دشمنان مده
دشمن دیرینه ی ما پیر و جوان نمی کند
عمر گران مایه ی ما حیف رود راه هدر
آدم عاقل به خدا چنین سفر نمی کند
مست مشو غره مشو به حسن و مال و شوکتت
گرگ اجل اگر رسد چون و چرا نمی کند
اگر که پیرو حقی ببین که راه حق کجاست
پیرو حق عزیز من رو به فنا نمی کند
نشو تو ناامید ایا مومن پیرو علی
چنگ بزن به ریسمان ، که کس رها نمی کند
شرط رسیدن به بقا پیروی از علی و آل
بر در خانه ای برو که این و آن نمی کند
☜مرگ خبر نمیکند☞

كلبه ای كه در آن میخندند بهتر از كاخی است كه در آن دلتنگند..

همگی به صف ایستاده بودند تا از آنها پرسیده شود ؛ نوبت به او رسید : "دوست داری روی زمین چه کاره باشی؟"؟! گفت: می خواهم به دیگران یاد بدهم، پس پذیرفته شد! چشمانش رابست، دید به شکل درختی در یک جنگل بزرگ درآمده است. باخودگفت : حتما اشتباهی رخ داده است! من که این را نخواسته بودم سالها گذشت تا اینکه روزی داغ تبر را روی کمر خود احساس کرد ، با خود گفت : این چنین عمر من به پایان رسید و من بهره ی خود را از زندگی نگرفتم! با فریادی غم بار سقوط کرد و با صدایی غریب که از روی تنش بلند میشد به هوش آمد!حالا تخته سیاهی بر دیوار کلاس شده بود!

حتما مثل قمپز در کردن را شنیده اید. قمپز ( واژه ترکی ) نوعی توپ جنگی سَرپُر بود که دولتِ امپراطوری عثمانی در جنگهایش با ایران مورد استفاده قرار می داد. این توپ اثر تخریبی نداشت چون گلوله ای در کار نبود بلکه مقدار زیادی باروت در آن می ریختند و پارچه های کهنه و مستعمل را با سُنبه در آن جا می دادند و می کوبیدند تا کاملا سفت و محکم شود. این توپها را در مناطق کوهستانی که صدا می پیچید و پژواک داشت به طرف دشمن شلیک می کردند. صدای آنها به قدری مهیب و ترسناک بود که تمام کوهستان را به لرزه در می آورد و تا مدتی صحنه جنگ رو تحت الشعاع قرار می داد ولی در واقع هیچ تخریب و تلفاتی مانند یک توپ جنگی نداشت. در جنگهای اولیه بین ایران و عثمانی صدای عجیب و مهیبِ قمپز، در روحیه سربازان ایرانی اثر می گذاشت و از پیشروی آنها جلوگیری می کرد، ولی بعدها که ایرانی جماعت به ماهیت و توخالی بودن آنها پی بردند هر وقت صدای گوشخراش این توپها را می شنیدند به همدیگر می گفتند: «نترسید! قمپز در می کنند».

زیباترین منش آدمی
محبت اوست ...

ما را کرمش داد ز هر غصه نجات
بر معرفت و مرام سلطان صلوات

الهی ضعیفان را پناهی ؛

قاصدان را بر سر راهی ؛

مومنان را گواهی ؛

چه عزیز است آنکس که تو خواهی!

الهی هر که ترا شناسد ؛ کار او باریک و هر که ترا نشناسد ؛ راه او تاریک .

الهی توانائی ده که در راه نیفتیم و بینائی ده که در چاه نیفتیم .

الهی بر عجز خود آگاهم و بر بیچارگی خود گواهم ؛

خواست خواست توست ؛

من چه خواهم .

خواجه عبدالله انصاری .../

اخـمت را دوسـت دارم ...!!!
جـذابـت میـکنـد ...
مـرد بـودنـت را بـه رُخ میـکشـد
بـا اینکـه تـرس را در وجـودم بیـدار میـکنـد امـا ...
امـا گـلی که در درون گلـدان طـاقـچه ی دلـم است
را بـزرگـتر میـکنـد ...
چـه میـگوینـد مـردمـان قصـه ی مـا ؟؟؟
تـو با اخـمت بـر سـر روسـری سُـر خـورده ی مـن ...
مـرد بودنـت را ...
و ارزشـم را بـه مـن فهـمانـدی ...

پاهایش رفت...!!
تا خودش بماند و غیرت را معنا کند...

***گرامی میداریم روز جانباز را ...همانهایی که وجودشان نشانی از علمدار کربلاست...***

بهشت خونه ایه که وقتی صدای اذان توش بلند میشه
اقای خونه هرجا باشه خانوم خونه رو صدا بزنه و بگه
خانوم کجایی که عشقمون منتظره!و برا نماز اماده شن...
بهشت خونه ایه که وقتِ نماز خانوم خونه به آقاش اقتدا کنه
و بعد نماز آقا با بند انگشت خانومش ذکر بگه...
خونه ای که خانومش همیشه لباسای خوشگل بپوشه
و عطرای خوب خوب بزنه فقط برا آقاش ...
خونه ایه که وقتی مهمون میاد پذیرایی پای آقای خونه باشه
چون برا خانوم با چادر پذیرایی کردن سخته...
خونه ای که واسه هر چیزی نظر همو بپرسن ...
خونه ای که هر شب جمعه با هم راهی هیئت شن...
خونه ای که دو نفر عاشق هم باشن و با هم عاشق خدا و اهل بیت...
بهشت قسمتتون ان شاالله ...

ان شاءالله همچین عشقی قسمت همه بشه بلند بگو الهی آمین