ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺍﯼ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺑﺮﺩﻥ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻧﺶ ﺑﻪ ﺍﺭﺩﻭ ﻣﯿﮑﻨﻪ،
ﺩﺭ ﻣﺴﯿﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺗﻮﻧﻞ ﻧﺰﺩﯾﮏ میشد 
ﮐﻪ ﻧﺮﺳﯿﺪﻩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﺎﺑﻠﻮﯾﯽ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺩﯾﺪﻩ می ﮐﻪ ﺣﺪﺍﮐﺜﺮ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﺳﻪ ﻣﺘﺮ، 
ﻭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﻫﻢ ﺳﻪ ﻣﺘﺮ .
ﻭﻟﯽ ﭼﻮﻥ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻗﺒﻼ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﺭﻭ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺗﻮﻧﻞ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻭﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺳﺮﻋﺖ ﺯﯾﺎﺩ ﺳﻘﻒ
ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺑﻪ ﺳﻘﻒ ﺗﻮﻧﻞ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﺍﺩﻥ ﺻﺪﺍﯼ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮎ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺳﻂ ﺗﻮﻧﻞ ﺗﻮﻗﻒ ﻣﯿﮑﻨﺪ . 
ﭘﺲ ﺍﺯﺁﺭﻭﻡ ﺷﺪﻥ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﻣﺴﻮﻟﯿﻦ ﻭ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ .
ﭘﺲ ﺍﺯﺑﺮﺭﺳﯽ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻻﯾﻪ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﺟﺪﯾﺪﯼ ﺭﻭﯼ ﺟﺎﺩﻩ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﯾﻦ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺷﺪﻩ 
ﻭ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻓﮑﺮﭼﺎﺭﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﮐﻨﺪﻥ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﻪ ﺑﮑﺴﻞ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﺎ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺩﯾﮕﺮ
ﻭ ... ﺍﻣﺎ ﻫﯿﭽﮑﺪﺍﻡ ﭼﺎﺭﻩ ﺳﺎﺯ ﻧﺒﻮﺩ .
ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﭘﯿﺎﺩﻩ میشه ﻭ میگه ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﺍﯾﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﺭﺍ ﻣﻦ ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ، 
ﮐﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﺴﻮﻭﻟﯿﻦ ﺍﺭﺩﻭ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﻭ ﺑﺎﻻ ﭘﯿﺶ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻭﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﺕ ﺟﺪﺍ ﻧﺸﻮ !!
ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﺑﺎ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ میگه ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﻮﭼﮑﯿﻢ ﺩﺳﺖ ﮐﻤﻢ ﻧﮕﯿﺮ
ﻭ ﯾﺎﺩﺕ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺳﻮﺯﻥ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﭼﻪ ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮ ﺑﺎﺩﮐﻨﮏ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﺭ ﻣﯽ ﺁﺭﻩ .
ﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﺣﺎﺿﺮ ﺟﻮﺍﺑﯽ ﮐﻮﺩﮎ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﺳﺖ .
ﺑﭽﻪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﭘﺎﺭﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﯾﮏ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎﻫﯽ ﻣﻌﻠﻤﻤﺎﻥ ﯾﺎﺩﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﯾﮏ ﻣﺴﯿﺮ ﺗﻨﮓ ﭼﻪ ﺟﻮﺭﯼ ﻋﺒﻮﺭ ﮐﻨﯿﻢ 
ﻭ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺭﻭﺡ ﻟﻄﯿﻒ ﻭ ﺣﺴﺎﺳﯽ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭﻭﻧﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻮﺍﯼ ﻧﻔﺲ ﻭ ﺑﺎﺩ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﺗﮑﺒﺮ ﻭ
ﻃﻤﻊ ﻭ ﺣﺴﺎﺩﺕ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻨﯿﻢ 
ﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺼﻮﺭﺕ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﺴﯿﺮ تنگی ﻋﺒﻮﺭ ﮐﻨﯿﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺳﯿﻢ .
ﻣﺴﻮﻭﻝ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪﻩ .
ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﮔﻔﺖ : ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﻢ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺍﺟﺮﺍ ﮐﻨﯿﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﺩ ﻻﺳﺘﯿﮑﻬﺎﯼ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺭﺍ ﮐﻢ
ﮐﻨﯿﻢ ﺗﺎ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﺗﻨﮓ ﻭ ﺑﺎﺭﯾﮏ ﻋﺒﻮﺭ کنه .
ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺍﺯ ﺗﻮﻧﻞ ﻋﺒﻮﺭ ﮐﺮﺩ .
ﮐﺎﺵ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺩﺭﻭﻧﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻮﺍﯼ ﮐﺒﺮ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﻧﻔﺎﻕ ﻭ ﺣﺴﺎﺩﺕ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻨﯿﻢ

ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﯿﻢ ﺍﺯ ﻣﺴﯿﺮﻫﺎﯼ ﺗﻨﮓ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﻋﺒﻮﺭ ﮐﻨﯿﻢ امین

ﺑﺎ "ﺯباﻥ" ﻣﯿﺸود ﻣﺴﺨﺮﻩ ﮐﺮﺩ!
ﺑﺎ "ﺯباﻥ" ﻣﯿﺸود ﺭﻭﺣﯿﻪ ﺩﺍﺩ!

ﺑﺎ "ﺯباﻥ" ﻣﯿﺸود ﺍﯾﺮﺍﺩ ﮔﺮﻓﺖ!
با "ﺯباﻥ" ﻣﯿﺸود ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮﺩ!

با "ﺯباﻥ" ﻣﯿﺸود "ﺩﻝ "ﺷﮑﺴﺖ!
با "ﺯباﻥ" ﻣﯿﺸود ﺩﻟﺪﺍﺭﯼ ﺩﺍﺩ!

با "ﺯباﻥ" ﻣﯿﺸود ﺁﺑﺮﻭ ﺑﺮﺩ!
ﺑﺎ "ﺯباﻥ" ﻣﯿﺸود ﺁﺑﺮﻭ ﺧﺮﯾﺪ!

ﺑﺎ "ﺯباﻥ" ﻣﯿﺸود "جدایی " انداخت!
ﺑﺎ "ﺯباﻥ" ﻣﯿﺸود "آشتی " داد!

با "زبان" میشود آتش زد!
با "زبان" میشود آتش را خاموش کرد!

حواسمان به زبانمان باشد. همین .

رسم “خوب” ها همین است
حرف آمدنشان شادت می کند
و ماندنشان با دلت چنان می كند كه هنوز نرفته، دلتنگشان می شوی...

حتی اگه گناه کسی رو با چشم
خودت دیدی حق نداری به کسی بگی

قابل توجه اونهایی که 

راحت آبروی_مردم رو میبرن 

شنیدی که ""حسین"" گفت
تا زنده ام
کسی نرود سمت خیمه ها..!؟

اول مدافعِ حرم زینب

""حسین"" بود...! 

 این روزها
سعی ڪن
مدافع قلبت باشے
ازنفوذ شیطان!
شاید سخت تر از مدافع حرم بودن
مدافع قلب شدن باشد

الْقَلْبُ حَرَمُ اللَّهِ
قلب،حرم خداوند است،
پس درحرم او
غیر او را ساڪن نڪن...

 شب قدر

شب بیدار شدن است

نه بیدار ماندن

دعا کنیم بیدار شویم ...

ترک سر مستم که ساغر میگرفت
عالمی در شور و در شر میگرفت

عکس خورشید جمالش در جهان
شعله میزد هفت کشور میگرفت

چون صبا بر چین زلفش میگذشت
بوستان در مشگ و عنبر میگرفت

هر دمی از آه دود آسای من
آتشی در عود و مجمر میگرفت

بوسه‌ای زو دل طلب میکرد لیک
این سخن با او کجا در میگرفت

قصهٔ دردش عبید از سوز دل
هر زمان میگفت و از سر میگرفت
 

عبید زاکانی 

 این تصویر به عنوان قوی ترین اثر هنری سال برگزیده شد...

تندیسی از دو انسان بالغ 
که پس از مشاجره بهم پشت کرده 
و کودک درون هردوی آنها 
خواهان برقراری ارتباط است.


بزرگ شدن چیزهای بسیاری به 
ما آموخته است، 
اما آنچه ياد گرفتيم خودپسندی، 
تنفر و کینه است...

روح آزادی که از طریق کودکان 
به نمایش گذاشته شده 
فطرت راستین ما ست....

زیبایی و زشتی بر ساحل دریایی با هم دیدار کردند، 
هر یک از آن دو به دیگری گفت: «میل شنا داری؟»
جامه هاشان را از تن به درآوردند و در موج ها غوطه ور شدند. 
ساعتی نگذشت که زشتی به ساحل برگشت. 
جامه زیبایی را به تن کرد و رهسپار شد.
زیبایی نیز از دریا بازآمد اما جامه اش را نیافت. 
از آن که برهنه بماند، بسیار شرم کشید، 
ناچار جامه زشتی را به تن کرد و به راه افتاد.

از آن روز، مردان و زنان- به وقتِ دیدار- در شناختِ یکدیگر به اشتباه می افتند.

البته، گاهی بعضی ها در رخساره زیبایی خیره می شوند 
و او را در جامه زشتی نیز بازمی شناسند 

و گاهی برخی، چهره زشتی را تشخیص می دهند 
و جامه ای که بر تنِ اوست از چشم شان پوشیده نمی ماند.

«جِبران خلیل جبران»

عاشق ترین مرد آدم بود که بهشت رابه لبخند حوا فروخت،

حوا که بغض کند حتی خدا هم اگر سیب بیاورد،

چیزی جز آغوش آدم آرامش نمیکند...

خوش به حالت آدم...خودت بودی و حوایت...

وگرنه حوای تو هم هوایی میشد...!

وقتی سایه ها بوی انسانیت نمی دهند!

همان بهتر که سایه ای بالای سرت نباشد...

اینجابرای حوابودن...آدم کم است...

به جرم وسوسه چه طعنه ها که نشنیدی حوا....

پس از تو همه تا توانستند آدم شدند...!

چه صادقانه حواشدی و...چه ریاکارانه آدمیم...!

توآدم...من حوا... بیا جهانی دیگر آغاز کنیم...

عشق بورز...دوستم داشته باش...

تازه سیب چیده ام! حوابودن تاوان سنگینی دارد...

وقتی آدم ها برای هردم و بازدم به هوا نیازدارند...!

حوا...!

راست بگو تو مگرسیب راپوست کندی وخوردی که دنیا اینگونه پوست مارا می کند؟

هیچ کس نفهمید،

شایدشیطان عاشق حواشده بود

که به آدم سجده نکرد ...