خنده ی جوانی

نشانه ها همیشه راه را نشان نمی دهند
بهشت را به قیمت شک و گمان نمی دهند

من از تمام خاطرات روزگار خسته ام
به احتساب گریه هام آسمان نمی دهند

خیال خام باغ من یکی شکوفه هم نداد
صفای سرو را به رنج باغبان نمی دهند


هزار بار آدمی اگر زمین به هم زند
مدال افتخار را درین جهان نمی دهند

شکوه باریدن باران بدون مرز را
به جای آسمان به فعل ناودان نمی دهند


ازین ترانه های گُر گرفته گوش ما پر است
تمام واژه ها برای شعر جان نمی دهند


نترس سایه ی سیاه کوچه های سرد شهر
درآن جهان سهم تو را به دیگران نمی دهند

درون کوچه های شهر با خودت مرور کن
بهشت را به قیمت شک و گمان نمی دهند

+ اکبر رضائی